کد مطلب:289176 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140

بهاء الله
«بهاء الله»، لقب «میرزا حسینعلی بن میرزا عبّاس نوری» است. وی در سال 1260 هـ.ق، به واسطه ی «ملاّ حسین بشرویه ای» در تهران خبر دعوت «باب» را شنید و به یاری او قیام كرد. در واقعه ی سال 1268 هـ. ق (تیر اندازی به طرف ناصر الدین شاه از طرف بابیان)، بهاء الله با گروهی از بابیان دستگیر و زندانی شد. او پس از چهار ماه به عراق تبعید شد و مدت یازده سال در بغداد به تبلیغ بابیّه مشغول بود. بهاء الله در بغداد، خود را «مَنْ یُظْهِرُ الله» و «موعود بیان» («بیان» نام كتابی از «باب» است) خواند. در سال 1279 هـ.ق او را به استانبول و پس از چهار ماه به اَدِرْنِه و پس از 5 سال به عكّا (فلسطین) تبعید كردند و او در سرباز خانه ی عَكّا زندانی بود تا اینكه، در سال 1309 در گذشت.

بهاء الله كتابهایی هم نوشته است. از جمله: ایقان، اقدس، جواهر الاسرار، هفت وادی، كلمات مكنونه. («فرهنگ فارسی معین»، ج 5، ص 462)

رجوع شود به واژه: بیان